Toewijzing

De toewijzing heeft betrekking op de toewijzing, de verdeling of de verdeling van de middelen.

Wat betekent toewijzing?

Toewijzing is een Engelse term en betekent vertaalde toewijzing. Toewijzing of verdeling is de toewijzing, verdeling of verdeling van middelen. De term wordt gebruikt in de economie en in de structurering van de activa. Vanuit economisch oogpunt is het belangrijk om eindige of schaarse productiemiddelen zo te verdelen dat goederen en diensten op een kosteneffectieve, tijdbesparende en grondstofbesparende manier worden geproduceerd of geleverd. De productiefactoren van een economie - kapitaal, land en arbeid - moeten zo worden gebruikt dat veel goederen met zo weinig mogelijk inspanning kunnen worden geproduceerd om aan de behoeften van de economie te voldoen. In dit proces moet de vraag hoe de productiefactoren optimaal kunnen worden gecombineerd, zodat de groei welvaart en het milieu worden beschermd, elke dag opnieuw worden beantwoord.

Wat zijn de essentiële eisen?

In een economie concurreren bedrijven, organisaties, instellingen en individuen om de schaarse middelen. Dit zijn voornamelijk grondstoffen, energie, land, productief kapitaal zoals machines en geschoolde arbeidskrachten. Om deze middelen zo goed mogelijk te kunnen benutten, is een optimale allocatie van middelen nodig. De productie moet zowel op operationeel als op economisch niveau efficiënt zijn, zodat de middelen niet te snel worden opgebruikt en niet te veel geld kosten. Aangezien er altijd alternatieven zijn voor het gebruik van productiemiddelen in de economie, ontstaat er een distributie- of toewijzingsprobleem. Het is de vraag hoe de reserves economisch gezien het best kunnen worden gebruikt om winst te maken en sociale problemen op te lossen.

Welke methoden worden hiervoor gebruikt?

In theorie zou de markt alleen de verdeling van de productiefactoren kunnen bepalen. In een markteconomie worden middelen toegewezen via de prijzen van goederen en productiemiddelen die op de markten worden gevormd. In de uitwisseling tussen kopers en verkopers worden de prijzen gevormd als een beslissing op basis van vraag en aanbod. In werkelijkheid bestaat er echter geen ideale markt door feitelijke, persoonlijke en temporele voorkeuren. Marktmechanismen die op zichzelf functioneren voorkomen niet dat er in een economie onrechtvaardigheden en onevenwichtigheden in de verdeling van de middelen ontstaan. Daarom kan het onder bepaalde omstandigheden nodig zijn dat de staat bij de toewijzing van middelen ingrijpt door middel van regelgeving. Door middel van prijsafspraken, subsidies, productiedoelstellingen en wetten intervenieert de staat op een gereguleerde manier in de toewijzing van middelen. De staat stelt het kader vast voor de allocatie van productiefactoren en monetair kapitaal.

Betekenis van de toewijzing van activa voor financiële investeringen

Assetallocatie verwijst naar de structurering van een portefeuille of de allocatie van activa over verschillende financiële instrumenten. Indien mogelijk moet het monetaire kapitaal zo worden verdeeld dat het een hoog rendement oplevert. De bron hier is het geld dat beschikbaar is voor investeringen. De beleggingsprestaties hangen vooral af van de wijze waarop de activa over de activaklassen worden verdeeld. Activa of activaklassen zijn een groep financiële instrumenten die vergelijkbare kenmerken hebben op het gebied van veiligheid, winstgevendheid en liquiditeit. Tot de activaklassen behoren aandelen, obligaties, onroerend goed, grondstoffen en, indien van toepassing, deviezen. De portefeuille of het totale vermogen wordt procentueel toegewezen aan de afzonderlijke activaklassen. Deze aanpak wordt investeringsstrategie genoemd, op voorwaarde dat de belegger zich houdt aan deze allocatie op lange termijn en alleen jaarlijkse aanpassingen of optimalisaties doorgevoerd worden op basis van de werkelijke activa. Vermogensallocatie wordt ook wel risicospreiding, diversificatie of vermogensbeheer genoemd. De optimale verdeling van de beleggingen vermindert de risico’s en verbetert het rendement. Beleggers kunnen met hetzelfde risiconiveau meer rendementen behalen of met minder risico’s dezelfde rendementen behalen.

Diversificatie over verschillende activa categorieën is zo succesvol omdat de activaprijzen vaak in tegengestelde richting bewegen en deze activa verschillend reageren op economische fases. Zo correleren ze bijvoorbeeld sterker in crisissituaties en minder in boem scenario’s of andersom. Als de ene activaklasse grote verliezen lijdt als gevolg van een recessie, kan de andere activaklasse deze verliezen mogelijk compenseren. Zo is er in tijden van crisis vraag naar goud, terwijl de aandelenkoersen er sterk onder lijden. Diversificatie binnen de activaklassen kan ook nuttig zijn. Beleggers verdelen hun geld tussen emittenten, sectoren, regio’s en looptijden, bijvoorbeeld om minder afhankelijk te zijn van de marktontwikkelingen en voortdurend liquide te zijn.

Er is echter geen algemeen aanvaarde optimale asset allocatie. Of de belegger een passend resultaat behaalt, hangt af van zijn individuele doelstellingen en eisen en ook van de mate waarin hij zich consequent aan zijn beleggingsstrategie houdt. Elke particuliere belegger heeft zijn persoonlijke vermogens toewijzing nodig om hoge verliezen in zijn totale portefeuille te voorkomen.

Conclusie

De toewijzing van middelen is een belangrijke voorwaarde en tegelijkertijd een uitdrukking van de productie van goederen in economieën. Zonder bewuste beslissingen van de marktdeelnemers kan er geen sprake zijn van een zinvolle allocatie van productiefactoren. De markten zijn in de praktijk echter niet perfect, omdat ze geen volledige transparantie bieden voor kopers en verkopers. Daarom moeten de ongelijkheden in de verdeling van de middelen worden weggewerkt door middel van overheidsregulering. Bij het beleggen van geld kunnen beleggers geen bevredigend resultaat bereiken zonder een verstandige allocatie van hun kapitaal aan activaklassen.

Samenvatting

Toewijzingen zijn processen van het toewijzen van middelen aan verschillende toepassingen

In de nationale economie moeten land, fysiek en menselijk kapitaal als productiefactoren zodanig worden verdeeld dat zoveel mogelijk goederen worden geproduceerd om aan de vraag te voldoen;

Het doel is een optimale allocatie van middelen, aangezien land, grondstoffen en geschoolde arbeidskrachten schaars zijn.

Efficiëntie is noodzakelijk om te voorkomen dat er te veel geld en middelen worden verspild.

Concurrentie om schaarse productiefactoren leidt tot toewijzingsproblemen en inefficiënt gebruik van middelen

De methoden voor de uitvoering van de toewijzingen zijn de mechanismen van de vrije markt en de administratieve interventie van de staat.

Bij beleggen betekent assetallocatie diversificatie, portefeuille structurering of vermogensbeheer

Het hangt af van de verdeling in verschillende activa categorieën om de verliezen van de ene belegging te compenseren met de tegenovergestelde prestatie van de andere activa.

Alleen beleggers die zich houden aan hun persoonlijke asset allocatie op lange termijn kunnen de beleggingsrisico’s verminderen en hoge rendementen behalen.