Diversificatie

In de financiële sector verwijst diversificatie naar de spreiding van financiële producten in de portefeuille van een professionele of particuliere belegger. Dit kan echter niet worden bereikt door de aankoop van verschillende individuele investeringen alleen. Het maximaliseren van het rendement en het verhogen van de veiligheid van de investering sluiten elkaar uit; het gaat om een betere verdeling van het risico in de activa. De term diversificatie wordt in de economie ook gebruikt om productassortimenten in te delen; afhankelijk van de oriëntatie van de productie wordt de productdiversificatie horizontaal of verticaal of lateraal of diagonaal uitgevoerd.

Wat bereiken beleggers door diversificatie?

Afgeleid van de magische investeringsdriehoek geldt voor kapitaalinvesteringen een fundamentele relatie tussen rendement en risico. Hoe hoger het rendement van een investering, hoe groter het risico. Hoe lager de risico’s van het financiële instrument, hoe lager het te verwachten rendement. In de financiële sector wordt onder risico verstaan de onzekerheid en de onzekerheid over het behalen van het beleggingsresultaat. Hoe hoger het rendement perspectief, hoe hoger de vergoeding, een compensatie voor het aangaan van grotere onmacht in de investering.

Diversificatie werkt in twee richtingen. Door het combineren van verschillende financiële producten waarvan de prestaties niet of nauwelijks gerelateerd zijn, kunnen grote kapitaal verliezen worden vermeden. Als bijvoorbeeld de aandelenkoersen over de hele linie dalen als gevolg van een recessie, kunnen deze verliezen ten minste gedeeltelijk worden gecompenseerd door winsten op goud- of vastgoedbeleggingen. Diversificatie vermindert de risico’s waaraan het kapitaal van de belegger als geheel is blootgesteld, zonder dat de rendementsverwachtingen van de belegger sterk moeten worden verlaagd. Ten tweede is het mogelijk om een hogere output voor de gehele portefeuille te bereiken door verschillende activaklassen en financiële beleggingen te combineren. Deze hogere winst wordt behaald zonder dat de belegger het risico van zijn financiën aanzienlijk moet verhogen.

Hoe kunnen beleggers diversifiëren?

Allereerst moet de belegger, na het definiëren van zijn doelstellingen en het analyseren van de bestaande vermogensstructuur, een percentage van zijn kapitaal toewijzen aan de afzonderlijke activaklassen - onroerend goed, aandelen, obligaties, grondstoffen. Vervolgens wordt het beschikbare geld, in lijn met deze verdeling, toegewezen aan verschillende vormen van investeringen. De investeringen kunnen bijvoorbeeld worden uitgebreid via deze populaire investeringsmogelijkheden:

bank deposito,

Individuele aandelen,

vastrentende effecten,

Investeringsfondsen,

Edelmetalen,

Deelnemingen of Crowdinvesting.

Ten slotte worden passende financiële beleggingen van verschillende bedrijven, emittenten of debiteuren met gespreide looptijden en de nodige liquiditeit geselecteerd. Veilige en liquide beleggingen vormen de hoeksteen van elk activum. Daarnaast zijn er op middellange tot lange termijn kapitaal- en inkomsten genererende spaarbeleggingen die kunnen worden gecombineerd met hoogrenderende en speculatieve beleggingen. Activa uit verschillende sectoren en regio’s of investeringen in vreemde valuta moeten doelgericht worden verworven.

Wat moet er worden overwogen?

Doorslaggevend voor het beleggingsresultaat is de wijze waarop de afzonderlijke financiële instrumenten met elkaar verbonden zijn en reageren op economische veranderingen. De maatstaf voor de onderlinge relatie tussen de financiële instrumenten is hun interactie. Het basisprincipe is dat de beleggingsvormen zo weinig mogelijk met elkaar in verband moeten worden gebracht wat betreft hun prestaties, zodat niet alle prijzen in de portefeuille in dezelfde mate dalen in het geval van een economische terugval. Een waarde van plus 1 betekent dat de investeringen zich op precies dezelfde manier gedragen, een waarde van min 1 betekent dat de prijzen zich in de tegenovergestelde richting ontwikkelen. Een positieve correlatie betekent dat investeringen in reactie op veranderingen in de economische situatie of in het nieuws onderhevig zijn aan vergelijkbare prijsbewegingen. Hoe minder de financiële activa onderling afhankelijk zijn, hoe minder risico er in de portefeuille aanwezig is. Individuele risicovolle financiële investeringen kunnen leiden tot een totaal verlies van kapitaal. Als ze echter in de portefeuille worden gecombineerd met effecten die weinig of geen correlatie vertonen, verminderen ze het portefeuillerisico en kunnen ze een hoger rendement genereren.

Een evenwichtige vermogensstructuur kan alleen worden bereikt door een strategie van diversificatie. Dit voorkomt kostbare misinvesteringen als gevolg van spontane beslissingen op basis van markt gebeurtenissen en actueel nieuws. Beleggers moeten hun kapitaal over verschillende financiële producten verdelen volgens een concept. Met 10 individuele aandelen kan bijvoorbeeld een goede spreiding worden bereikt voor de activaklasse aandelen. Kleine beleggers die hiervoor onvoldoende kapitaal hebben, kunnen de individuele aandelen en obligaties vervangen door fondsen of ETF’s. Op deze manier bereiken zij een zeer hoog niveau van risicospreiding zonder dat zij de individuele investeringen zelf hoeven te verwerven. Als u niet zelf een woning wilt kopen

Degenen die het zich niet kunnen veroorloven om zelf onroerend goed te kopen, wenden zich tot open of gesloten vastgoedfondsen, REIT’s of crowdinvesting voor onroerend goed.

Het beleggingsrisico is niet alleen tussen, maar ook binnen de activaklassen totaal verschillend. Zo zijn de risico’s van een staatsobligatie veel lager dan die van een hoogrenderende obligatie uitgegeven door een opkomende markt. Internationale aandelen en obligaties, maar ook buitenlandse valuta’s en goud zijn zeer geschikt voor diversificatie. Goud wordt gewaardeerd als een veilige haven in tijden van crisis, terwijl de aandelenkoersen dalen. Als de rente stijgt, zijn obligaties en termijndeposito’s meer gevraagd dan aandelen. Er is geen positieve correlatie tussen vreemde valuta en enige andere activaklasse. De onderlinge afhankelijkheid kan echter in de loop van de tijd of afhankelijk van de situatie veranderen en niemand kan de toekomstige prestaties serieus beoordelen. Daarom is het zinvol voor particuliere investeerders om investeringen met een verschillende mate van risico te verwerven.

Conclusie

Diversificatie verlaagt het totale risico van het geïnvesteerde kapitaal. Het risico van de portefeuille is nooit hoger dan het gewogen gemiddelde risico van de activa componenten. Het hangt niet af van het aantal financiële instrumenten, maar van de manier waarop ze zich tot elkaar verhouden. Hoe lager de correlatie tussen financiële activa, hoe beter de investering wordt beschermd tegen verliezen. Bovendien kan een passend en stabiel rendement worden gegenereerd. Beleggers moeten naar hun gehele vermogen kijken en niet alleen naar de effectenrekening om een goede beleggingsmix te vinden voor elke levensfase. Om ervoor te zorgen dat het geïnvesteerde kapitaal goed gediversifieerd is, moet een goede kennis van de risico-rendementsverhouding van financiële producten worden verworven.