Institutionele beleggers

Institutionele beleggers zijn kapitaalmarkt deelnemers van bijzondere omvang met een bedrijfsactiviteit, in tegenstelling tot particuliere beleggers.

Particuliere beleggers vertegenwoordigen een kleine groep beleggers in het algemeen. Institutionele beleggers hebben een aanzienlijke invloed op de gebeurtenissen op de markt. Dit zijn rechtspersonen in verschillende rechtsvormen die een vergunning hebben om te beleggen in financiële instrumenten. behoren tot de groep van institutionele beleggers:

• Kredietinstellingen
• Verzekeringsmaatschappijen
• Investeringsfondsen en kapitaal beheermaatschappijen
• Pensioenregelingen, pensioenfondsen, openbare instellingen voor aanvullend pensioen
• Sociale zekerheidsinstellingen zoals de Duitse pensioenverzekering, wettelijke ziektekostenverzekeringen
• Bedrijf
• Vermogensbeheer, bijvoorbeeld familiekantoor
• kerken, verenigingen, stichtingen
• gouvernementele en internationale organisaties, supranationale instellingen zoals de ECB of de Wereldbank
• Lokale overheden

Wat onderscheidt particuliere en institutionele beleggers?

In tegenstelling tot de meeste particuliere beleggers beheren institutionele beleggers niet alleen hun eigen vermogen, maar ook die van derden. Het onderscheid tussen institutionele en particuliere beleggers is van groot belang voor emittenten, kapitaal beheerders en vermogensbeheerders.institutionele beleggers beleggen veel hogere bedragen dan particuliere beleggers. Zij doen dit in het economisch belang van de eigenaren van het bedrijf, de vereniging of andere instellingen of hun klanten. Institutionele beleggers hebben over het algemeen toegang tot alle kapitaalmarkten en financiële instrumenten. Zij krijgen slechts een zeer beperkte bescherming van de beleggers en zijn meestal onderworpen aan weinig investeringsbeperkingen. Dit is afhankelijk van het mandaat dat de investeringsbeslissingen moeten worden genomen. In de regel hebben institutionele beleggers speciale marktkennis en uitgebreide beurs- of handelservaring. Het onderscheid is met name van belang bij beleggingsadvies: financiële dienstverleners moeten particuliere beleggers uitgebreider adviseren en de discussies volledig documenteren.

Een groot deel van de institutionele beleggers vertrouwt op het beheer van risico’s door kapitaal beheerders. Instellingen kunnen invloed uitoefenen op het beleggingsbeleid en de kostenstructuur van hun speciale fondsen. Voor alternatieve beleggingsfondsen (AIF’s) regelt de Duitse wet op de beleggingsmaatschappijen (KAGB) de verplichtingen van de aanbieders bij de verkoop van fonds activa.

De KAGB maakt een onderscheid tussen drie beleggersgroepen:

• privé,
• beroepsmatig en
• semi-professionelle beleggers.

Institutionele beleggers worden ook wel professionele beleggers genoemd, omdat van hen verwacht mag worden dat zij over financiële kennis, zakelijke ervaring en beslissingsbevoegdheid beschikken. Particuliere beleggers kunnen als professionele beleggers gelden als ze in de financiële sector hebben gewerkt of zelf actief zijn op de kapitaalmarkten en een vermogen hebben van meer dan 500.000 euro. Semi Professionele beleggers zijn beleggers als ze voor ten minste 10 miljoen euro fonds deelbewijzen verwerven of ten minste 200.000 euro in een fonds beleggen en een verklaring ondertekenen dat ze op de hoogte zijn van alle risico’s die aan de belegging verbonden zijn.

Voordelen van institutionele beleggers

Particuliere en institutionele beleggers hebben voor hun belegging meestal dezelfde wensen: behoud van het vermogen en het genereren van een passend rendement met zo min mogelijk risico. Door de hoge volumes die institutionele beleggers beleggen, kunnen zij hun beleggingen veel breder spreiden dan particuliere beleggers (diversificatie) en profiteren van de beleggingsmogelijkheden die markten met weinig correlatie bieden. Het is ook mogelijk dat zij hun eigen beleggingsstrategie laten samenstellen door banken of vermogensbeheerders. Financiële dienstverleners ontwikkelen individuele oplossingen voor elk vermogen van institutionele beleggers, terwijl particuliere beleggers genoegen moeten nemen met gestandaardiseerde aanbiedingen. Het beleggingsconcept voor de institutionele belegger is aangepast aan zijn doelstellingen en wensen, particuliere beleggers moeten hun risicotolerantie meestal achterstellen bij de bestaande producten. Omdat institutionele beleggers over het geheel genomen veel vaker handelen dan particuliere beleggers en hogere rendementen verwachten, hebben zij vaak de voorkeur van financiële dienstverleners. Zo hebben fondsen die voor het grote publiek worden uitgegeven, doorgaans hogere kosten dan speciale fondsen voor institutionele beleggers.

Nadelen van institutionele beleggers

Institutionele beleggers hebben via hun handelsactiviteiten een beslissende invloed op de prijsontwikkeling van effecten en het prijsniveau van materiële activa. Ze kunnen de neerwaartse markttrends versterken en versnellen. Af en toe zijn beleggingsbeheerders van grote beleggers onderhevig aan verkeerde beoordelingen, zodat kleine beleggers niet altijd profiteren als ze de beslissingen van institutionele beleggers begrijpen. Sommige beleggingsbeslissingen van instellingen zijn echter niet transparant en kunnen niet door retailbeleggers worden gevolgd. Veel particulieren missen ook de middelen en mogelijkheden om deel te nemen aan de investeringsstrategieën van grote investeerders. Institutionele beleggers daarentegen beleggen in beleggingsfondsen die oorspronkelijk bedoeld waren voor particulieren om te kunnen profiteren van de uitgebreide regelgeving als grote beleggers.

Welke betekenis hebben institutionele beleggers voor de economie?

In economische termen zijn professionele beleggers van groot belang, omdat hun transacties ervoor zorgen dat de liquiditeit op de aandelen- en obligatiemarkten toeneemt en voortdurend wordt gegarandeerd. Als een bedrijf bijvoorbeeld schulden op de kapitaalmarkt aangaat, wordt de obligatie vaak in een zeer hoge coupure uitgegeven (bijvoorbeeld 100.000 euro), zodat particuliere beleggers deze obligatie niet kunnen kopen om hun eigen portefeuille te helpen diversifiëren. Professionele beleggers spelen ook een belangrijke rol als aandeelhouders. Als hoofdaandeelhouder kunnen zij het economisch potentieel van de AvA benutten en bedrijfsoriëntaties of maatregelen op het gebied van corporate governance ten uitvoer leggen door rechtstreeks invloed uit te oefenen via het stemrecht op de jaarlijkse algemene vergadering. Als gevolg daarvan ontvangen kleine beleggers bijvoorbeeld ook een hoger dividend.

De afgelopen jaren is het investeringsvolume van professionele beleggers gestaag gegroeid. Particuliere beleggers hebben kunnen profiteren van de vraag van institutionele beleggers op de kapitaalmarkten, met name op het gebied van oudedagsvoorzieningen. Institutionele beleggers oefenen grote invloed uit op de ontwikkeling van de economie door hun vraag naar contant geld en materiële activa zoals onroerend goed of aandelen. Zij vormen een belangrijke economische factor voor de financiële sector. Het beleggingsgedrag van institutionele beleggers kan zowel stabiliserend als destabiliserend werken op de kapitaalmarkten.