Internal Rate of Return (IRR)

De IRR is een dynamische rendements indicator.

De belangrijkste vraag voor investeringen, of ze rendabel zijn, vereist een uniforme berekeningsgrondslag. Dit moet het mogelijk maken om de investeringen te vergelijken met de in- en uitstroom tijdens hun looptijd. Een investering is voordelig als het interne rendement hoger is dan het rendement van een alternatieve investering of de kosten van de financiering van de investering. De IRR is een dynamische rendement indicator.

Wat betekent het interne rendement (IRR)?

IRR is de afkorting van Internal Rate of Return, wat een Engels woord is dat “internal valuation of profit” betekent. Het wordt gebruikt om het interne rendement van de investeringen te beschrijven. In het Duits wordt de waarderingsmethode ook wel IZF genoemd. Het interne rendement staat voor het gemiddelde gemiddelde jaarlijkse rendement van een kapitaalinvestering. Het is de rentevoet waartegen het verdisconteerde rendement resulteert in het geïnvesteerde kapitaal. Een voorbeeld is de berekening van de effectieve rente voor leningen.

Hoe kan het IRR worden berekend?

De berekeningsmethode maakt deel uit van de dynamische investeringsberekening. Het is een financiële wiskundige methode die kan worden gebruikt om te bepalen hoe een investering rente oplevert, hoe zuinig het geïnvesteerde kapitaal is. Een project is nuttig als de kapitaalwaarde van de investering aan het einde hoger is dan aan het begin, d.w.z. positief. Deze verklaring is echter niet voldoende. Alleen als het rendement van het project ook positief is en de financieringskosten overtreft, is de kapitaalinvestering de moeite waard. De procedure wordt gebruikt voor fonds spaarplannen, leningen op afbetaling en vastgoedbeleggingen. Het wordt gebruikt om bedrijfs- en effecten beleggingen te beoordelen, om het rendement van beleggingsfondsen te berekenen en om het rendement van gesloten beleggingen te berekenen.

Het project of de investering is economisch gezien zinvol als het interne rendement hoger is dan de rente op de kapitaalmarkt. Hiervoor wordt de kapitaalwaarde (KW) verdisconteerd naar 0 met behulp van een kostprijs rentevoet. U kunt ook de term netto contante waarde (NPV) gebruiken. Korting is noodzakelijk omdat een instroom van kapitaal aan het begin van de investering waardevoller is dan tegen het einde van het project. Om dit te berekenen zijn de periode van de investering in jaren, de aankoopkosten of de investeringssom, de jaarlijkse kosten en opbrengsten en de restwaarde of liquidatieopbrengst van de investering nodig. Als de KW of NCW positief is, ligt het rendement van de investering boven de berekening rente.

De formule moet worden omgerekend om de interne rentabiliteit te bepalen. Er wordt een alternatieve rentevoet opgenomen om de IRR te berekenen met behulp van een interpolatie procedure of een harmonisatie procedure. De berekening vereist een geschatte rente die leidt tot een positieve (i1) en een veronderstelde rente die leidt tot een negatieve netto contante waarde (i2).

IRR = i1 - KW1 * ((i2 - i1) / (KW1 - KW2))

U kunt de ratio berekenen met behulp van Excel-spreadsheets en werken aan verschillende projecten of u kunt gebruik maken van financiële rekenmachines op het internet, de zogenaamde Financial Calculators.

Waarom heb je het IRR nodig?

Het interne rendement mag niet worden verward met de rente op het in obligaties of termijndeposito’s belegde bedrag. Bij de meeste investeringen verandert het geïnvesteerde kapitaal gedurende de looptijd. Dit gebeurt door middel van uitkeringen, belastingbetalingen, winst opnames en stortingen op verschillende tijdstippen. De IRR wordt gebruikt om te berekenen welke investering het beste rendement oplevert voor hetzelfde geïnvesteerde kapitaal. Dit maakt het mogelijk om beleggingen te beoordelen die een onregelmatig en variabel rendement opleveren.

Nadelen van het IRR

Het probleem met de berekeningsmethode is dat deze geen rekening kan houden met de rentevoet waartegen de uitkeringen worden geherinvesteerd. Er wordt geen rekening gehouden met de rentestructuur van de economische rente. De korte- en lange-termijn rentepercentages verschillen soms aanzienlijk. Bij de vergelijking met de kapitaalmarktrente moet een risicopremie voor het project worden berekend. Door middel van de ratio kunnen alleen investeringen van dezelfde duur en hetzelfde bedrag en met dezelfde investeringsdatum met elkaar in verband worden gebracht. Bij vastgoedprojecten ligt de onzekerheid in het realistisch inschatten van de toekomstige verkoopprijs van het vastgoed en de totale financieringskosten.

Conclusie

Het praktische belang van de IRR-methode is groot, omdat deze de vergelijkbaarheid van beleggingsvormen met flexibele kasstromen via rendementsberekening mogelijk maakt. De berekening wordt gebruikt om het gemiddelde jaarlijkse rendement op het vastgezette kapitaal van de investeerder gedurende de investeringsperiode te bepalen. Voor financiële activa vertegenwoordigt de IRR de effectieve rente, voor investeringen in materiële activa alleen de economisch aanvaardbare limiet. De procedure levert de meest zinvolle resultaten op wanneer de investering wordt vergeleken met een minimum-, streef- of referentierendement. Het voordeel is dat de verschillende tijdstippen van betalingen of ontvangsten in aanmerking worden genomen met betrekking tot het investeringsvolume. Het zwakke punt van de IRR-methode is het feit dat wordt aangenomen dat de investeerder alle inkomsten uit de investering tegen dezelfde rente zou herinvesteren. Dit is meestal niet mogelijk of niet gewenst, zodat de berekende IRR-opbrengst regelmatig te hoog is.