Return On Investment (ROI)

De Return on Investment (ROI) is een belangrijk zakelijk cijfer dat bijvoorbeeld informatie geeft over de winstgevendheid van een investering.

In de praktijk is deze sleutelfiguur erg belangrijk. Externe geadresseerden gebruiken deze berekening onder meer om de kredietwaardigheid van een bedrijf te controleren of om de rentabiliteit van een investering te beoordelen. De verhouding wordt vaak aangeduid als het rendement op de investering of het rendement op de activa.

Berekening Methode

Bij de berekening van het rendement van de investering zijn de twee hierboven genoemde berekeningsmethoden in wezen gemeenschappelijk.

Enerzijds wordt de ROI berekend door twee financiële ratio’s te vermenigvuldigen: het rendement op de omzet en de kapitaal omzet:

Rendement op investering = rendement op de verkoop x kapitaal omzet

Het rendement op de omzet wordt berekend door de winst te delen door de netto-omzet, wat verklaart welk percentage van de winst overblijft van de omzet die in het bedrijf wordt gebruikt. De kapitaal omzet daarentegen geeft de verhouding weer tussen de verkoopopbrengst en het totale in een onderneming geïnvesteerde kapitaal en geeft dus informatie over de snelheid van het verkoopproces in de onderneming.

De berekening van de ROI door middel van het gebruik van de winst en het totale geïnvesteerde kapitaal is in de praktijk ook gebruikelijk:

Rendement op investering = winst / totaal kapitaal

Beide componenten van de berekening zijn af te lezen uit de balans aan het einde van een boekjaar. In dit opzicht is de formule voor de berekening van de ROI vergelijkbaar met de berekeningsmethode van het rendement op het eigen vermogen en het rendement op de activa. Dit is echter niet verwonderlijk, aangezien deze ratio’s bijzondere kenmerken van het rendement van de investering vertegenwoordigen.

Betekenis en interpretatie

In het zakelijk en financieel management geniet deze sleutelfiguur een hoge status. In de rendementsberekening zijn er bijvoorbeeld complete systemen van kengetallen tot aan de bovenste kengetallen van de ROI, die het mogelijk maken om uitspraken te doen over het rendement. Het key performance indicator systeem van de Amerikaanse groep Du-Pont, dat vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt voor balansanalyse en groepsmanagement, is zeer bekend geworden.

Het is een relatief sleutelfiguur dat de vergelijking van ongelijke operaties of investeringen mogelijk maakt. De ratio toont - zoals hierboven getoond - de relatie tussen winst en het benodigde kapitaal om dit te bereiken, en maakt zo een onafhankelijke vergelijking van verschillende bedrijven, eenheden of investeringen mogelijk. Met de getoonde relatieve ratio drukt de ROI uit welk deel van een investeringsrendement als winst in een periode wordt behaald. Zo kunt u niet alleen afleiden hoe lang het duurt voordat een overname zichzelf terugverdient, maar kunt u ook uw eigen winstdoelstellingen in het kader van de bedrijfsplanning controleren.

In de zakelijke en financiële managementpraktijk wordt ROI echter niet alleen gebruikt voor bedrijfsplanning (bijvoorbeeld financiële planning), maar ook voor retrospectieve analyse. De benadering van de ratio is in principe gericht op het verleden. Door gebruik te maken van planfiguren en trendlijnen blijft de informatieve waarde echter niet beperkt tot een retrospectieve blik.

Nadelen van de interpretatie

De ROI is in staat om een complex vraagstuk - zoals het rendement op de investering - op een eenvoudige en beknopte manier te presenteren. Dit gebeurt door een grote hoeveelheid informatie uit een periode samen te vatten. Daarbij gaat natuurlijk informatie verloren. Zo kan de ROI worden vertekend door geld dat naar activa is gevloeid die niet in de balans kunnen worden opgenomen, omdat deze informatie niet in de berekening wordt meegenomen. Bovendien kan de ROI vanwege het berekeningssysteem geen speciale vormen van financiering in de overweging betrekken. Daarbij gaat het bijvoorbeeld om effecten van lease- of sale and lease-back financiering.

Bovendien geeft de zuiver monetaire afweging geen informatie over hoe hoog het risico van een investering was of is. De ROI mag daarom nooit alleen worden gebruikt voor de besluitvorming, maar moet een beslissing in het investeringsproces ondersteunen. Met betrekking tot het risico van een investering zou het bijvoorbeeld voordelig zijn om naast de kengetallen informatie ook verschillende scenario’s in overweging te nemen. Hoewel sommige investeringen in het negatieve scenario kunnen leiden tot een totaal verlies van het geïnvesteerde kapitaal, is in het zogenaamde “slechtste geval” geen rentabiliteit te verwachten voor een andere investering.

In de wetenschappelijke discussie is het ook controversieel welke streefwaarde van de ROI als goed moet worden geclassificeerd. In principe is elke positieve ROI hier voordelig. In de praktijk is de evaluatie van de ROI echter afhankelijk van de individuele doelstellingen van de manager of het bedrijf.

Voorwaarden voor de toepassing op individuele investeringen

Om de ROI toe te passen op de beoordeling van een individuele investering is aanvullende informatie van de boekhoudafdeling nodig. In plaats van de bedrijfswinst moet de winstdeling die verantwoordelijk is voor de investering in de formule worden opgenomen. Hiervoor moet in grotere bedrijven een kostentoerekeningssysteem worden geïnstalleerd; in kleinere bedrijven kan de individuele winst bekend zijn. Als de investering niet direct winst oplevert (rendement), is het mogelijk om de kostenbesparing te gebruiken in plaats van de winst. Dit is bijvoorbeeld nuttig als een vastgoedonderneming de rentabiliteit van een energiegerelateerde maatregel wil beoordelen.

Bovendien moet niet het volledige kapitaal van de onderneming worden gebruikt, maar alleen het kapitaal dat voor de investering wordt gebruikt:

ROI = winstaandeel of besparingen / investeringskosten

Er kunnen zich problemen voordoen bij de opbouw van de algemene kosten en het is mogelijk dat de verdeelsleutels moeten worden gebruikt om de algemene kosten toe te wijzen